Zoals de Romeinen niet zonder Garum konden en de
Middeleeuwers niet zonder pouldre, konden ze in het middeleeuws Arabië niet
zonder Murri.
Het is een geurig kruidig zoutmiddel. Er zijn
verschillende recepten overgeleverd uit de dertiende eeuw. Sommigen hebben een
rijpingsproces van enkele maanden nodig, anderen zijn op de dag zelf al te
gebruiken.
Een recept voor Byzantijnse Murri begint als volgt: ‘Neem, in naam
van God de Allerhoogste, drie pond honing geschroeid in een ketel.’ Aan het
eind van het recept staat vermeld: ‘De gewichten en maten van de ingrediënten
zijn gegeven in ponden en gewichten van Antiochië en Zahiri in Mayyafarqin.’ De
vermelding doet vermoeden dat andere plaatsen andere gewichten gebruikten. Een
modern bewerking door David Friedman levert een bruikbaar recept op.
Als hoofdingrediënt werden verschillende
soorten vlees aangeraden zoals: lam, geit, ezel en reekalf.
Het gerecht werd gemaakt in een zeepstenen pot, deze zijn nog steeds te koop. Het lamsvleesrecept dat ik gebruikte was het geliefde recept van kalief
Haroen al-Rashīd, de man die een rol speelde in een aantal vertellingen
van 1001 nacht. Toen ik dat zag wilde ik ook weten waar de naam van die
sprookjesbundel vandaan kwam.
Dat het geurig
en kruidig zou worden, kon ik wel geloven met o.a. kweepeer, nigella en veel
zout op de ingrediëntenlijst. Ik had geluk want het is het seizoen van de
kweepeer, ze waren zelfs op de markt verkrijgbaar. Een geurige pasta was het eindresultaat.
Daar gebruikte ik de volgende dag een eetlepel van toen ik een middeleeuws
Arabische lamsvleesrecept ging bereiden. Wat een geurexplosie toen de Murri in
aanraking kwam met de hete pan!
Het
verhaal van 1001 nacht gaat als volgt: De sultan wilde zeker zijn van de
trouwheid van zijn vrouw. Daarom liet hij zijn vrouw na de huwelijksnacht
doden. Zo werden er steeds nieuwe vrouwen naar hem toegebracht en trouwde hij
vele malen. Tot er op een dag een vrouw bij hem gebracht werd die tijdens de
huwelijksnacht hem een verhaal vertelde, maar hem bewust in onwetendheid achterliet
over de afloop. Zo kreeg zij het voor elkaar dat ze een dag en een nacht langer
mocht leven, de Sultan wilde immers de afloop van het verhaal horen. De vrouw
vertelde vele nachten zonder hem de afloop te vertellen. De nachten werden
weken, maanden en zelfs jaren. In die tijd schonk zij hem kinderen en de Sultan
kreeg haar lief. Na 1001 nacht besloot hij dat de wet aangepast moest worden
zodat zijn vrouw mocht blijven leven.
Bronnen:
- David en Betty
Friedman, The
Miscellany. Online publicatie met middeleeuwse recepten, en
artikelen en gedichten.
- http://www.coquinaria.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten