zondag 15 februari 2015

De Schrijver

Ik voel me verbonden met de Egyptische schrijver. Al zal ik vrijer zijn in wat ik opschrijf dan hij dat was en zullen mijn woorden toegankelijker zijn dan de zijne waren. Hij deed namelijk de administratie en dat is niet mijn sterkste kant. Veel liever fantaseer ik de mooiste verhalen met als rode draad een kern van waarheid en het allerliefst tegen een historische achtergrond. Een museumbezoek zorgt bij mij vaak voor een waterval aan inspiratie. Niet voor niks is de dag erna in mijn agenda leeg.
Net als de Egyptische schrijver zit ik wel eens in- voor het gemak noem ik het- lotushouding met mijn laptop op schoot, maar steeds meer doe ik de dingen staand, we zitten al zo veel. Alle afbeeldingen van schrijvers uit die tijd zijn zittend, favoriete houding of een onderdanige houding?
In het oude Egypte kon naar schatting maar 1% van de bevolking schrijven en lezen. Egyptische schrijvers waren hoeders van de wijsheid van het verleden. De schrijfkunst ging over van vader op zoon en was een beroepsgeheim. Dat de kunst van het schrijven beroepsgeheim was, kun je je nu niet voorstellen. Schrijvers lieten zich graag vereeuwigen om te laten zien dat ze een hoge status hadden, die wilden ze in het hiernamaals vast niet kwijtraken.
Nog steeds zijn ze de hoeders van de wijsheid verleden, door hen weten we veel over de geschiedenis van Egypte. Ik hoop ook iets bij te dragen aan de beleving van de geschiedenis. Door mijn historische verhalen en dit blog. Maar of ik me ooit laat vereeuwigen zoals de Egyptische schrijvers dat deden…


Het beeld is van graniet en de datering is ong. 2400 v. Chr.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten